Żywot św. Antoniego
Chociaż Padwa, miasto w północnych Włoszech, stała się miastem św. Antoniego i jej nazwa służy do odróżnienia go od innych jego imienników, to nie ona była jego ojczyzną. Św. Antoni urodził się około r. 1191 i wychował w dalekiej Lizbonie, stolicy dzisiejszej Portugalii.
2019-05-12
Rodzice jego Marcin i Maria należeli do rycerskiego rodu i posiadali prawdopodobnie znaczny majątek. Dzięki temu mogli zapewnić swemu synowi, któremu nadali na chrzcie imię Ferdynanda, wychowanie i wykształcenie stosowne do jego pochodzenia.
Pierwsze lata swego życia spędził Fernando pod wyłączną opieką matki. Ojciec spełniał obowiązki na dworze królewskim i często bywał poza domem. Chłopiec odznaczał się dużymi zdolnościami, a dzięki troskliwości matki zdobył nie tylko ogładę i dobre maniery, ale w miejscowej szkole katedralnej podstawowe wiadomości przydatne do dalszych studiów. Tak upłynęło mu pierwszych piętnaście lat życia.
Nie znamy dokładnie motywów, które skłoniły młodego Fernanda do wstąpienia właśnie w tym wieku do klasztoru Kanoników Regularnych w Lizbonie. Jedni widzą w tym chęć uchronienia się przed pokusami świata, inni przemożną siłę powołania, inni wreszcie przypisują to utracie w tym czasie obydwojga rodziców. Faktem jest, że w piętnastym lub szesnastym roku życia zapukał do furty klasztornej i został przyjęty. Nie było to wydarzeniem niezwykłym.
Wielu młodzieńców czyniło podobnie może tylko nie w tak młodym wieku. Historycy wspominają, że krewni próbowali odwieść go od tego kroku i nawet w klasztorze nie dawali mu spokoju. Nie ma natomiast wzmianek o rodzicach, może rzeczywiście w tym czasie już nie żyli. Fernando trwał przy swoim postanowieniu i ażeby uniknąć dalszego nachodzenia przez krewnych, poprosił przełożonych o przeniesienie go z Lizbony. Przy ówczesnej organizacji tego zgromadzenia nie było to rzeczą łatwą, ale uzyskał taką zgodę i po dwóch latach pobytu przeniósł się do innego, jeszcze większego i sławniejszego klasztoru w Koimbrze. Miasto to wówczas było stolicą kraju i siedzibą jedynego uniwersytetu Portugalii.
Klasztor Św. Krzyża w Coimbrze, gdzie Fernando spędził osiem lat, odegrał dużą rolę w jego życia. Tutaj, już w całkowitym spokoju, pogłębił i utrwalił swoje powołanie zakonne i kapłańskie, wszedł w prawdziwy kontakt z Bogiem. i nauczył się odczytywać Jego natchnienia. Korzystając z wysokiego poziomu miejscowej szkoły klasztornej przyswoił sobie znajomość teologii w stopniu rzadko spotykanym, do czego przyczyniły się w dużej mierze jego wybitne zdolności i osobista pilność.
